maandag 31 mei 2010

Het voledige verhaal over sha-la-lie (volgens mij)

Ooit kreeg vader Abraham een telefoontje of hij een liedje wilde schrijven voor het songfestival. Hij had alleen iets verkeerds verstaan nu hij zo oud en doof is geworden. Hij dacht namelijk dat ze zeiden dat hij naar het songfestival moest gaan, dom foutje. Boos was hij er om (kan die vent eigenlijk wel boos zijn vraag ik me af?) en verveeld ging hij achter zijn bureau zitten. Het lied was voor het songfestival bedoeld dus dan zou je het eigenlijk in het Engels moeten. Maar wat een pech, vader Abraham kan helemaal geen Engels! Dus toen moest hij maar over gaan op de namen van de landen of gewoon steden. Het moest natuurlijk wel wat lijken op zijn internationale hit (uche uche) het smurfenlied. Hij wist enkel niet wat….. Na nachten lang nagedacht te hebben wist hij wat hij moest doen! Hij had nog geen thema voor het lied en dus kon hij het wel doen over zijn grote liefde voor Smurfin. Dat is natuurlijk wel strik geheim dat hij zo veel houdt van Smurfin dus zou hij geen namen noemen in het lied. Maar dat vond hij niet genoeg. Dus weer lag hij nachten lang wakker en ging er een lampje branden. Het refrein van het smurfenlied bestond enkel uit lalalala, dus waarom niet lalala gebruiken in zijn geweldige lied. Maar om nu alleen maar lalala te gebruiken leek te veel en zou opvallen, daarom maakte hij er maar sha-LA-lie en sha-LA-LA van. Hij had inmiddels al bijna een heel lied alleen moest hij nog dingen bedenken om die steden te doen. Weer in zijn bedje met de Smurfin knuffel naast zich bedacht hij een ultieme date met Smurfin. Een coupe mokkka ijs eten, in een luchtballon zitten. Een glas wijn drinken op een en eindigen bij het strand. De dag eindigen met het vliegtuig. Nog veel meer dingen kwamen op en meteen racete hij naar zijn bureau, met Smurfin in zijn armen. Hij maakte het liedje af en stuurde het de volgende dag op.
Tijdens het nationaal songfestival was hij toch nog steeds boos dat hij niet zelf over zijn liefde voor Smurfin mocht zingen en bromde daarom maar dat Sieneke het moest zingen. Zij leek namelijk wel het meest op hem. Hij deed er nog van alles om zodat Sieneke niet mee mocht doen, liet haar een keelontsteking oplopen en veel meer, maar niks werkte. Sieneke deed mee en eindigde laag. Hij was zo boos op haar dat hij nooit meer contact zocht.
En zo zit het dus allemaal in elkaar.
En Pierre Kartner, voor jou zet ik hier jou versie van dat leuke (ik bedoel enge en domme) liedje!



Maar kom op mensen. Jullie snapen het nu toch wel? We moeten ons schamen voor ons land, zulke domme liedjes als we insturen!

zondag 30 mei 2010

een supercalifragilisticexpialidasties dagje.

Gisteren ben ik naar Mary Poppins geweest en ik kan je maar één ding zeggen, het was supercalifragilisticexpialidasties. Ik zal jullie niet al te veel vertellen, maar wel een kleine indruk geven van de musical.
Het verhaal gaat over familie Banks die twee ettertjes van kinderen heeft die de ene na de anderen nanny verslijten (gespeeld door Lindy & Brian). De kinderen maken een lijstje met de nanny die zij graag willen maar hun vader, die juist van regels en orde houdt en vind dat kinderen een strenge opvoeding nodig hebben, gooit de brief in de openhaard (vader gespeeld door Hugo Haenen). Dan verschijnt Mary Poppins opeens. Mary (gespeeld door Noortje Herlaar) wordt hun nieuwe nanny en kan de kinderen goed in de hand houden. Ze doet dat met een beetje magie, want het is namelijk een magische nanny die kan vliegen met haar paraplu en van alles kan veranderen of laten leven, en kribbigheid. Toch, ondanks haar kribbigheid, houden de kinderen heel veel van haar. Dan heb je ook nog eens Bert (William Spaaij) de man die een beetje door het verhaal heen zwerft. Hij is een goede vriend van Mary en helpt haar af en toe mee met het opvoeden van de kinders Banks.
Er gebeurt veel meer, maar ik wil alles een beetje geheim voor jullie houden zodat het niet allemaal is verklapt.
Nou de show was echt geweldig! Disney heeft zich weer eens overtroffen qua techniek en decors. De spelers waren ook weer prima gecast en allemaal waren het de perfecte mensen in de rollen. Vooral Brian en Lindy waren super goed. Het zijn twee kinderen van rond de 10 jaar en hebben hele grote rollen, die bijna heel de voorstelling op het podium staan. Ik heb Brian ook in Ciske gezien maar ik moet zeggen dat hij heel erg is gegroeid (in lengte en ook in kunsten).
Ik heb trouwens een paar keer een traantje moeten weg pinken. Wanneer het vogelvrouwtje zingt moest ik toch wel een traantje laten vallen en aan het einde toen Brian heel lief tegen Mary zei, ‘Ik vindt u lief’ ook. Misschien ligt het er aan dat ik hem ken, maar wat was dat mooi en zo schattig! Voor zijn moeder lijkt me dat nog mooier om te zien.

Voor de voorstelling ben ik nog bij de artiesten uitgang geweest. Heb een hele hoop foto’s gemaakt met de cast en natuurlijk met Brian en Lindy. Voelde me bij die foto net een BN’er met paparazzi achter zich aan. Van drie kanten werden er foto’s gemaakt!
Die dag ook veel mensen leren kennen die ik of helemaal niet kende of ik allen via internet kende. Een volgde keer zit er dus wel in!
Er was trouwens ook een portier en die vroeg onze namen toen we met een groepje even kaarten op gingen halen. Steeds toen ik naar binnen of buiten liep (en dat gebeurde erg vaak) zei hij weer. ‘welkom Sanne.’ Nou dan lig je dubbel van het lachen als hij dat zegt met die kakstem, geloof me maar!



Trouwens ook aan mijn DZP gewerkt. Mijn vorderingen:
- Ik sta met 2 van de 12 kinderen van de eerste cast op de foto (was zo dom om 2 anderen voorbij te laten gaan zonder foto)
- Ik sta op de foto met 3 musicalartiesten (ensemble telt niet mee)

vrijdag 28 mei 2010

Sanne van houten.

Waarom woon in nou in dit gezin? Niet dat ik het vervelend vindt of zo om hier te wonen, maar er zijn zo veel gezinnen waar ik het huis niet erg zou vinden om er een zusje of dochter te kunnen zijn.
Het zou toch bijvoorbeeld geweldig zijn als ik een zusje kon zijn van Carice en Jelka van Houten? Dan werd ik vast uitgenodigd voor allemaal premières van musicals en films waar mijn grote zussen in spelen. Al die talenten zou ik dan natuurlijk hebben, dus dan kan ik tenminste wel zingen en acteren. Of misschien ben ik wel een nieuw talentje en ga ik presenteren. Dan win ik gewoon een emmy! Want als Peter R de Vries er een kan winnen kan ik het toch ook wel? Ik zie nu al voor me als ik die emmy dan ga ophalen….

‘Voor deze emmy wil ik graag iedereen bedanken die heeft meegeholpen dat ik zo ver ben gekomen en in het bijzonder mijn twee zussen Carice en Jelka. Zonder jullie had ik dit zeker weten nooit gehaald. Dan zat ik nu op de bank en scheef een beetje een blog of zo, niet zo leuk als dit is. Dus dank jullie twee voor alles!’
En dan loop ik weg terwijl handkusjes gooi naar mijn twee zussen.

Dat zou toch geweldig zijn….. Maar ik ben nou eenmaal het meisje dat een blog schrijft en niet het meisje met emmy dat de zus is van Carice en Jelka. Dus dan blijft het voor mij jammer genoeg maar bij dromen.

donderdag 27 mei 2010

welkom, welkom!

Ik zou me maar even voorstellen, dat is wel zo netjes denk ik.
Hoi, ik ben Sanne en ik noem me hier podiumbeestje. Waarom? omdat ik hou van musicals, circus en vooral zelf optreden op een podium. Ik doe aan circus en klassiekballet lessen.
Ik ben 14 jaar oud (over een paar weken 15!). Naast ballet en circus zijn mijn hobby's, schrijven van verhalen, lezen, muziek luisteren, computeren (vooral op MSN), acteren en nog naar musicals gaan&met musicals bezig zijn. Mijn ouders zijn gescheiden en hebben beide een nieuwe partner. Bij mijn vader heb ik nog een heel lief (half)broertje die Hidde heet. Ik zit nu in de tweede en doe VWO.

Ik hoor je nu al denken 'Leuk allemaal! Maar waarom maak je dan een blog?' Nou dat zou ik je eens haarfijn uitleggen:
Gisele* een vriendin van mij, die ik heb leren kennen via een forum, heeft een blog --->
http://kunstjunk.blogspot.com/ <----- en daar door wilde ik ook heel graag een blog maken. Ik heb haar toestemming gekregen dus nu doe ik het ook. Ik wil niet zo veel bloglezertjes als zij heeft trouwens! Dat ga ik nooit halen. Maar ik vind het gewoon leuk.
Hoe ik weet dat het leuk is? Ik schrijf voor de schoolkrant (waar ik ook hoofdredacteur van ben) columns. Die lijken wat op blogs, en dat vindt ik al geweldig. Dus een blog vindt ik ook leuk!

En weer hoor ik je denken: 'Aha, logisch (niet echt). Maar wat ga je dan met deze blog doen?'
Nou ik schrijf natuurlijk als ik zelf een optreden heb of als ik ergens heen ga (van daar 'podiumbeestje'). Maar ook over mijn oh zo boeiende dagelijks leven. Daarnaast zou ik ook mijn voorderigen van mijn DZP hier melden.
'Je watte?'
mijn DZP, day zero project. www.dayzeroproject.com/user/sannetje dit is mijn account. Je moet er 101 dingen neer zetten die je volbrengt in 1000 dagen. Ik heb er alleen nog lang geen 101 dingen.
'Ik snap hem!'
oke dan. Genoeg info denk ik zo? Ooh nee, ik vergeet er 1. Ik ben denk ik een soort van Sanne Ogilvie, de puberfluisteraar. Ik kan namelijk al jullie gedachtes lezen!

* Gisele heet geen Gisele maar noemt in haar eigen blog geen namen. Ik noem uit beleefdheid de hare dus ook maar niet.