Ik liep maar naar onze eigen hut waar mijn ik gevechtskleding al klaar had gelegd. Toen ik de deur open deed en binnen stapte in de hut rook ik al meteen dat mijn moeder vandaag druk aan het koken was geweest voor het feest. Ik rook verschillende vruchten, en het was heerlijk zoet. Ik hoorde mijn maag even knorren en bedacht me dat ik al heel de avond niks had gegeten.
‘Focus je Gaya, focus’ zei ik hardop tegen mezelf en liep op mijn kleding af. Ik maakte alvast een vuurtje en pakte een kom waar ik ons laatste restje water in deed en zette het op het vuurtje zodat het water kon gaan koken en ik zo meteen mijn kleding kon gaan wassen. Ik deed mijn kleren uit en keek naar mijn krijgers kleding. Het waren prachtige kleren die speciaal voor mij waren ontworpen en gemaakt. Ook waren ze nog mooi, aangezien ik nog niet mee mocht om te strijden, want ik was nog maar een leerling. Ik deed mijn groene hemd aan, waar gouden slangen op waren gemaakt. Daar onder deed ik mijn groene broek waar de zelfde slangen op zaten en mijn blauwe rokje erover dat gewoon twee lappen stof waren die aan de boven kant vast zaten, zodat ik nog goed kon bewegen.
Ik hoorde gebonk op de deur en ik maakte bijna een sprongetje van schrik. Ik liep naar de deur en deed hem open. Daar stonden mijn tante en een vriendin van mijn moeder die kwamen om mijn haar te doen.
‘Hoi’ begroette mijn tante vrolijk, alsof er niks aan de hand was. ‘Hoe gaat het met jou meisje?’
Ik glimlachte maar als antwoord. ‘Ik moet mijn kleding van vandaag nog even wassen dus misschien kunnen jullie even wachten. Dan kunnen jullie daarna jullie gang gaan,’ zei ik maar snel om geen antwoord op die vraag te geven.
‘Nee, dat hoeft niet. Markina doet dat wel even en ik doe je haar en maak je even op. Dan zijn we veel sneller.’ Waarna mijn tante even naar de vriendin van mijn moeder keek, als teken dat ze het zo maar moest nemen. Markina gaf een knikje en liep daarna weg liep.
‘Zo Gaya, ga maar even zitten. Dan pak ik even de spullen van de tafel,’ was wat mijn tante zei. En dat deed ik ook maar. Ik pakte een stoel en zette het neer. Zo snel als ik zat begon mijn tante meteen met een staart in mijn haar maken met een klein stukje lint.
Toen mijn een lint over mijn staart heen had gevlochten werd de stilte doorbroken door een gebons op de deur. Dat moest Darkoura dus wel zijn. Mijn tante keek even vreemd op maar liep naar de deur te en deed open. Daar voor de deur stond inderdaad Darkoura maar ook mijn moeder. Ik keek even vreemd op.
‘Mam?’ vroeg ik even verbaasd. ‘Wat kom jij doen?’ Dit was eigenlijk een vreemde vraag, want ze woonde hier natuurlijk.
Zonder te antwoorden liep mijn moeder naar de tafel en pakte twee stoelen en zette die naast mij neer. Op de ene ging ze zelf zitten en de anderen was voor Darkoura.
‘We zullen er niet om heen draaien. Je zei net dat je Vigor had gezien, wat was er precies gebeurd?’ vroeg Darkoura met een neutrale stem aan mij.
‘Nou, ik was het moeras in gegaan om wat te oefenen en tot mezelf te komen. Ik was druk bezig en van het een op het anderen moment hoorde ik een gemene en sluwe lach achter me. Ik wist meteen dat het Vigor zijn stem was en ik draaide me met een ruk om. En daar stond Vigor, in kledij van de Jezen met ook drie anderen Jeese strijders van zijn leeftijd om hem heen. De anderen strijders stonden al meteen in aanvalspositie maar ze liepen weg toen Vigor gebaarde dat ze hen alleen moesten laten. Ik had tegen hem geschreeuw dat hij een verader was en toen vertelde hij mij iets vreemds over dat hij niet was gebleven omdat wij toch zouden mislukken en allemaal ander gebazel.’ Ik ratelde maar door, ik vertelde alles tot in het diepste detail. Darkoura zat alleen maar wat te knikken en mijn moeder zat er als versteend naast. Mijn tante deed alsof ze niks hoorde en was druk bezig met mijn ogen te versieren en strepen op mijn gezicht te zetten en de laatste, Markina, was nieuw water bij het meer halen. Maar toen hield ik mijn mond en er viel een paar seconden een stilte. De stilte was snijdend en ik dacht even dat ik gek werd, maar gelukkig onderbrak Darkoura de stilte.
‘Ik vind het moeilijk om te zeggen, maar het enigste persoon waar Vigor opduikt zonder kwade bedoelingen ben jij. Hij wil via jou woorden door geven aan de Mesec, simpelweg omdat hij weet dat jij hem niks aan zult doen. Hij zal zich nergens anders vertonen dan bij jou, of er zullen doden vallen. En mijn plan is nu om iets onverwachts te doen. Gaya, ik weet dat het ernstig klinkt maar ik denk dat jij Vigor zult moeten vermoorden.’
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten