Ik had jullie een reisverslag belooft, maar daar moeten jullie nog even op wachten. Ik ben zelf niet zo erg van al dat touristische gedoe en maak op vakantie meestal nooit foto's. Dus ik moet de foto's nog even zien te bemachtigen, voordat ik jullie mijn reis in geuren en kleuren vertel.
Daar voor in de plaats laat ik jullie zijn dat het theater helemaal niet zo ver weg is van je vandaan is als je zou denken. En ook helemaal niet zo duur!
De vloer op. Ik weet niet hoe het is gekomen, maar ik ben helemaal verliefd geworden op dat progamma. Misschien ook wel omdat het zo simpel in elkaar zit. Er is een regisseur die twee acteurs uit een groep een omschrijving van een scene geeft en die acteurs mogen die scene spelen en helemaal improviseren. Eigenlijk gewoon een opdracht voor een drama les (die wij natuurlijk niet hebben op school....) maar door de ervaren acteurs is het heel grappig!
Wat dachten jullie van een filmpje pakken in de bios? Dat is toch heus theater hoor. Een ander woord voor een bioscoop is ook wel een filmTHEATER. Als de film uit is op DVD is het nog steeds theater hoor, alleen heeft het niet het echte theater gevoel. Net als wanneer een musical uit komt op DVD. Denk nou niet dat soaps en vele tv series theater zijn dat is het NIET!
Dus hoe denk je er nu over als je naar de volgende twilight film in de bios gaat?
Het circus! Ik ben zelf helemaal verknokt aan het circus en als ik mijn grootste wens zou uitspreken is dat wel dat ik later een circusartieste wordt. Een kaartje voor een circus is meestal niet zo duur (ligt er aan naar welke je gaat) en toch zit je in een theater. Het grote nadeel is wel dat je nooit zeker bent of er een in de buurt is.
En zoals ik zei zijn er sommige musicals op DVD uitgekomen. De DVD's zijn nog best duur, maar als je geen zin hebt om ze te kopen zijn er ook sommige mensen heel handig geweest en hebben fragmenten op youtube gezet, zodat je bijna heel de musical kunt zien.
en als dit nog niet genoeg is hebben we nog altijd de illegale opnames die je op heel youtube kunt vinden!
zaterdag 31 juli 2010
vrijdag 30 juli 2010
HELP, ER ZIT EEN ELAND OP MIJN MOTORKAP!
Ik ben weer terug in ons kleine kikkerlandje! Nou ja, al weer een tijdje hoor. Ik ben al vanaf dinsdag avond thuis maar heb nog geen zin gehad om een blog aan te maken na mijn verre reis. Erg hè? Vooral als je jezelf bedenkt dat ik bijna heel de vakantie met mijn blog in mijn hoofd zat (samen dan met de kunstbende) zodat ik weet-ik-hoe-veel nieuwe blog onderwerpen heb verzonnen. Ik heb zelfs al bedacht wat ik ga doen wanneer ik die 555 lezers heb (wat –als ik nu naar de teller kijk- nog wel even gaat duren)
Maar ik vergeet het haast om over mijn vakantie te hebben. Hoe het was? Het was echt een geweldige vakantie! Een van de beste die ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik ben echt tot over mijn oren verliefd geworden op die twee landen. Zweden is heel erg groot en daar kom je soms een klein Pippi Langkous huisje tegen ergens in de bossen. Het is er bergachtig met prachtige meren, bossen, bergen en dieren! Ja, er waren een hele hoop dieren. Je komt er om in de elanden, waar Scandinavië om bekent staat. Echt shocking was dat. Er waren daar zo’n 3000 ongelukken geweest door elanden! Allemaal mensen die zo’n beest aanreden en toen dood waren of in het ziekenhuis lagen. Moet je toch niet bedenken dat zo’n reuze beest met een mega gewei (als het een mannetje zou zijn) op je motorkap zit? Brrrrr, rillingen bij het idee alleen al. Maar er zitten gelukkig een hoop anderen beest ook in die bossen. Zoals bruine beren, lynxen, dassen,wolven, rendieren, hazen, vossen, padden (die ook dood eng vindt! Had ik ervaringen mee en zo heb ik denk ik heel het park wakker geschreeuwd) en nog veel meer dieren die ik me echt niet meer kan herinneren (even ter info voor jullie: In de vakantie zijn mijn hersenen een zeef.)
En dan nog Noorwegen: Noorwegen is heel anders dan Zweden. Veel meer bergen en het is er ook stukken minder bosachtig. Nog steeds best wel veel meren. Zweden is meer een rustig vakantieland, Noorwegen is juist sportief. Ik heb me daar ook helemaal uitgeleefd! Ik ben er achter gekomen dat ik veel sportiever ben dan ik dacht :)
Ik kan nu wel in één blog twee weken samenvatten, maar omdat ik erg langdradig ben en jullie vele foto’s wil laten zien ga ik dat niet doen. Wat ik wel ga doen is 4 blogjes schrijven –ik ben op 4 plekken geweest- en dan over elke locatie mijn avonduren aan jullie vertellen (het blijft me toch verbazen dat mensen geïnterneerd zijn in mijn onzin…..) En daar na/er tussen door ga ik gewoon weer mijn normale blogjes schrijven. Zijn jullie het er mee eens? Vast wel. En anders hebben jullie pech ^^
Ik zal wel alvast een tipje van de sluier oplichten (waar slaat die uitdrukking op? Ik denk aan de sluier van een bruiloft en daar onthul je niks mee…. Nederlandse uitdrukkingen (wraaah ik typ steeds uitdrikkingen) zijn zo vreemd.) Ik ben deze vakantie in Hestra, Sysslebeck, Oppdal en Hemsedal (correcte spelling is niet verzekerd) geweest.
Nu nog een spoedcursus Zweeds en Noors voor jullie:
Moose = eland (Zweeds/Noors)
Ost = kaas (Zweeds/Noors)
Takk = Dank je wel (Noors)
Lordag (o met een schuine streep er door) = zaterdag (Zweeds/Noors)
Schinke = ham (Noors/Duits ^^)
Schinka = ham (Zweeds)
Kriche = kerk (Noors/ Duits (geloof ik)
Hai = hoi (Zweeds)
Oja, trouwens. Ik ga weer wat aan mijn blog veranderen. De look van mijn blog&de opbouw van de blogjes
Maar ik vergeet het haast om over mijn vakantie te hebben. Hoe het was? Het was echt een geweldige vakantie! Een van de beste die ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik ben echt tot over mijn oren verliefd geworden op die twee landen. Zweden is heel erg groot en daar kom je soms een klein Pippi Langkous huisje tegen ergens in de bossen. Het is er bergachtig met prachtige meren, bossen, bergen en dieren! Ja, er waren een hele hoop dieren. Je komt er om in de elanden, waar Scandinavië om bekent staat. Echt shocking was dat. Er waren daar zo’n 3000 ongelukken geweest door elanden! Allemaal mensen die zo’n beest aanreden en toen dood waren of in het ziekenhuis lagen. Moet je toch niet bedenken dat zo’n reuze beest met een mega gewei (als het een mannetje zou zijn) op je motorkap zit? Brrrrr, rillingen bij het idee alleen al. Maar er zitten gelukkig een hoop anderen beest ook in die bossen. Zoals bruine beren, lynxen, dassen,wolven, rendieren, hazen, vossen, padden (die ook dood eng vindt! Had ik ervaringen mee en zo heb ik denk ik heel het park wakker geschreeuwd) en nog veel meer dieren die ik me echt niet meer kan herinneren (even ter info voor jullie: In de vakantie zijn mijn hersenen een zeef.)
En dan nog Noorwegen: Noorwegen is heel anders dan Zweden. Veel meer bergen en het is er ook stukken minder bosachtig. Nog steeds best wel veel meren. Zweden is meer een rustig vakantieland, Noorwegen is juist sportief. Ik heb me daar ook helemaal uitgeleefd! Ik ben er achter gekomen dat ik veel sportiever ben dan ik dacht :)
Ik kan nu wel in één blog twee weken samenvatten, maar omdat ik erg langdradig ben en jullie vele foto’s wil laten zien ga ik dat niet doen. Wat ik wel ga doen is 4 blogjes schrijven –ik ben op 4 plekken geweest- en dan over elke locatie mijn avonduren aan jullie vertellen (het blijft me toch verbazen dat mensen geïnterneerd zijn in mijn onzin…..) En daar na/er tussen door ga ik gewoon weer mijn normale blogjes schrijven. Zijn jullie het er mee eens? Vast wel. En anders hebben jullie pech ^^
Ik zal wel alvast een tipje van de sluier oplichten (waar slaat die uitdrukking op? Ik denk aan de sluier van een bruiloft en daar onthul je niks mee…. Nederlandse uitdrukkingen (wraaah ik typ steeds uitdrikkingen) zijn zo vreemd.) Ik ben deze vakantie in Hestra, Sysslebeck, Oppdal en Hemsedal (correcte spelling is niet verzekerd) geweest.
Nu nog een spoedcursus Zweeds en Noors voor jullie:
Moose = eland (Zweeds/Noors)
Ost = kaas (Zweeds/Noors)
Takk = Dank je wel (Noors)
Lordag (o met een schuine streep er door) = zaterdag (Zweeds/Noors)
Schinke = ham (Noors/Duits ^^)
Schinka = ham (Zweeds)
Kriche = kerk (Noors/ Duits (geloof ik)
Hai = hoi (Zweeds)
Oja, trouwens. Ik ga weer wat aan mijn blog veranderen. De look van mijn blog&de opbouw van de blogjes
vrijdag 9 juli 2010
EN DE AWARD VAN KOPIEER-DOOS VAN HET JAAR GAAT NAAR........
Het is soms zo raar om te bedenken dat ik op vakantie ga. De auto is ingepakt en enkel morgen ochtend moet er nog de laatste hand worden gedaan aan de auto. Raar, om te bedenken dat ik morgen avond ik een hotel lig in Denemarken en al helemaal dat ik overmorgen tussen de elanden zit in Zweden….. Ja, ik ga jullie dus voor ongeveer 3 weken verlaten en ga lekker rondtrekken door Scandinavië. Bergjes beklimmen, bevers spotten, beren broodjes zien smeren (sorry, die kon ik even niet laten) of gewoon door de bossen dwarrelen. Een hele anderen vakantie dan ik ben gewend. De vorige jaren zat ik namelijk altijd op een camping in Frankrijk. Heeft zijn eigen charmes , maar ik was ook wel eens toe aan iets anders.
Ik zal jullie na mijn reis verslag uitbrengen van wat er is gebeurt, met mooie foto’s. Ik beloof het!
Even over iets anders. Hebben jullie die promo van hollands got talent gezien? (hè heb ik die leuke audities nu vandaag gemist? DE ENIGE DAG DAT IK ZE KAN ZIEN) nou, die promo was eindelijk eens een goede promo. Ze zeggen er namelijk heel duidelijk in dat een talent aangeboren is. Dat slaat de spijker nou recht op zijn kop! Een talent leer je natuurlijk wel en zal je niet meteen beheersen, maar je pikt het snel op en hebt er gevoel voor. Mijn talent is blijkbaar schrijven, maar denken jullie dat mijn eerste verhaal zo goed was? Het was slecht, bar slecht. Maar ik ben door gegaan en heb vooruitgang gemaakt door op anderen te letten en steeds meer te ontdekken. Ik denk dat iemand die geen neus heeft voor het schrijven die vorderingen niet gemaakt zou hebben. En mensen, zo is het ook met zang! Iedereen denkt tegenwoordig dat hij/zij kan zingen en er wel komt met een beetje zangles. Maar dat is niet zo! Zangles is om je stem mooier te laten klinken of beter te gebruiken, maar heus niet om van een valse kraai een nachtegaal te maken. Dus ben jij zo iemand die denkt dat je kan zingen door wat zanglesjes en wil je meedoen aan popstars? Je mag best van mij, kan ik weer lachen. Maar ga niet elk jaar terug keren omdat je denkt dat je het een jaar later opeens wel kan (Herman, dit geld ook voor jou! (niet dat ik denk dat hij dit leest))
Wat ik trouwens wel heel dom vond was dat Gordon en Patrica Paay denken dat ze een herhaling zijn van Britons got talent. Hebben jullie die opera zangeres gezien? Volgens mij hebben ze gewoon die scene met Paul Pots zo vaak gezien dat ze hem precies hebben nagedaan. Maar kom eens met iets nieuws (wedden dat die vrouw telefoonverkoopster is. WEDDEN!) Dus ga niet janken als er een opera zangeres voor je staat en ga ook niet een beetje verward zitten rond kijken en half klappen. Spreken we dat af Patrica en Gordon (niet dat ik wel denk dat zij dit lezen. Ze kunnen volgens mij nog niet eens lezen)
Dus nu zeg ik jullie tijdelijk vaarwel. Auf wieder sehen, good bye (nu denk ik aan the sound of music….)
Ik zal jullie na mijn reis verslag uitbrengen van wat er is gebeurt, met mooie foto’s. Ik beloof het!
Even over iets anders. Hebben jullie die promo van hollands got talent gezien? (hè heb ik die leuke audities nu vandaag gemist? DE ENIGE DAG DAT IK ZE KAN ZIEN) nou, die promo was eindelijk eens een goede promo. Ze zeggen er namelijk heel duidelijk in dat een talent aangeboren is. Dat slaat de spijker nou recht op zijn kop! Een talent leer je natuurlijk wel en zal je niet meteen beheersen, maar je pikt het snel op en hebt er gevoel voor. Mijn talent is blijkbaar schrijven, maar denken jullie dat mijn eerste verhaal zo goed was? Het was slecht, bar slecht. Maar ik ben door gegaan en heb vooruitgang gemaakt door op anderen te letten en steeds meer te ontdekken. Ik denk dat iemand die geen neus heeft voor het schrijven die vorderingen niet gemaakt zou hebben. En mensen, zo is het ook met zang! Iedereen denkt tegenwoordig dat hij/zij kan zingen en er wel komt met een beetje zangles. Maar dat is niet zo! Zangles is om je stem mooier te laten klinken of beter te gebruiken, maar heus niet om van een valse kraai een nachtegaal te maken. Dus ben jij zo iemand die denkt dat je kan zingen door wat zanglesjes en wil je meedoen aan popstars? Je mag best van mij, kan ik weer lachen. Maar ga niet elk jaar terug keren omdat je denkt dat je het een jaar later opeens wel kan (Herman, dit geld ook voor jou! (niet dat ik denk dat hij dit leest))
Wat ik trouwens wel heel dom vond was dat Gordon en Patrica Paay denken dat ze een herhaling zijn van Britons got talent. Hebben jullie die opera zangeres gezien? Volgens mij hebben ze gewoon die scene met Paul Pots zo vaak gezien dat ze hem precies hebben nagedaan. Maar kom eens met iets nieuws (wedden dat die vrouw telefoonverkoopster is. WEDDEN!) Dus ga niet janken als er een opera zangeres voor je staat en ga ook niet een beetje verward zitten rond kijken en half klappen. Spreken we dat af Patrica en Gordon (niet dat ik wel denk dat zij dit lezen. Ze kunnen volgens mij nog niet eens lezen)
Dus nu zeg ik jullie tijdelijk vaarwel. Auf wieder sehen, good bye (nu denk ik aan the sound of music….)
maandag 5 juli 2010
TYPISCHE SANNE ACTIES
Ik weet niet meer hoe ik erbij kwam, maar vandaag bedacht ik me toch wel dat ik van die acties heb die niemand me na kan doen. Ik zal er proberen ongeveer 5 (of gewoon minimaal 3) van die acties op te noemen wat toch wel velbegeerde Sanne-acties zijn.
PAS OP! In deze blog staan dingen die gestoordheid, paranoïde, hondsdolheid en anderen enge ziektes kunnen oplopen. Doe dit dus niet na! Merkt u tijdens het lezen dat een van de symptomen optreed, raadpleeg dan zo snel mogelijk een psychiater en arts. Deze blog is niet verantwoordelijk voor alles wat er dus gebeurt na het lezen.
- Niemand kan zoals ik overal zijn hoofd tegenaan stoten. Echt, ik ben kampioen in het hoofdstoten. Alles wat maar los en vast zit stoot ik mijn hoofd wel tegenaan. Of het er nou al jaren hangt (zoals de buitenlamp) of dingen die nieuw zijn. Één voordeel heeft het wel, ik heb haast een stalenhoofd gekregen. Hoofdstoten voel ik niet meer.
- Het vergeten wat je aan het vertellen bent, midden in een zin! Dat heb ik nogal vaak. Dan ben ik gewoon aan het vertellen en opeens is het weg wat ik ook al weer aan het vertellen weer. Een hoop ge’uhm komt er dan enkel en alleen uit, tot dat ik eindelijk weer weet wat ik die 5 seconden daar voor ook al weer zei……
- Het door blijven zagen over musicals, tot het irriteert (volgens Nick. Ja, vlaamsheid heerst heel erg bij ons.) Geen commentaar….
Oké, ik geef toe, die musicalhobby is wat heel erg de verkeerde kant op gegaan en nu is er
een musicalverslaafde Sanne uit gekomen, ik geef toe. Ik heb alleen geen flauw idee hoe ik moet afkicken.
- Het gek zijn op één ding en dan ook nergens anders over na kunnen denken (zie het punt hier boven….) nu is dat bijvoorbeeld Mary Poppins, maar het kan ook gewoon één persoon zijn waar ik opeens helemaal van in de wolken ben of een begrip (zie: musical, circus) ik doe dan ook ALLES over dat onderwerp en kan het niet meer uit mijn hoofd krijgen
- Nog een laatste punt, het veel te veel fantasie hebben. Bij alles wat ik zie of gebeurt komt er weer een fantasie beeld in me op waar ik dan ook gewoon haast bang van wordt en haast paranoia van wordt. Altijd voel ik me opgejaagd als ik weer zo’n fantasie heb, maar die heb ik heel de dag door. Een voorbeeld: Een busje stopt opeens naast mij en ik zie een heel beeld voor me met een ontvoering en ga daar door automatisch sneller lopen en heb het gevoel dat die mensen me achtervolgen. (nee, paranoia ben ik echt niet. Ik wordt het gewoon haast)
Zien jullie wel dat er echt gewoon dingen zijn die alleen ik kan? Het is ook zo zwaar om mij te zijn…. xD
PAS OP! In deze blog staan dingen die gestoordheid, paranoïde, hondsdolheid en anderen enge ziektes kunnen oplopen. Doe dit dus niet na! Merkt u tijdens het lezen dat een van de symptomen optreed, raadpleeg dan zo snel mogelijk een psychiater en arts. Deze blog is niet verantwoordelijk voor alles wat er dus gebeurt na het lezen.
- Niemand kan zoals ik overal zijn hoofd tegenaan stoten. Echt, ik ben kampioen in het hoofdstoten. Alles wat maar los en vast zit stoot ik mijn hoofd wel tegenaan. Of het er nou al jaren hangt (zoals de buitenlamp) of dingen die nieuw zijn. Één voordeel heeft het wel, ik heb haast een stalenhoofd gekregen. Hoofdstoten voel ik niet meer.
- Het vergeten wat je aan het vertellen bent, midden in een zin! Dat heb ik nogal vaak. Dan ben ik gewoon aan het vertellen en opeens is het weg wat ik ook al weer aan het vertellen weer. Een hoop ge’uhm komt er dan enkel en alleen uit, tot dat ik eindelijk weer weet wat ik die 5 seconden daar voor ook al weer zei……
- Het door blijven zagen over musicals, tot het irriteert (volgens Nick. Ja, vlaamsheid heerst heel erg bij ons.) Geen commentaar….
Oké, ik geef toe, die musicalhobby is wat heel erg de verkeerde kant op gegaan en nu is er
een musicalverslaafde Sanne uit gekomen, ik geef toe. Ik heb alleen geen flauw idee hoe ik moet afkicken.
- Het gek zijn op één ding en dan ook nergens anders over na kunnen denken (zie het punt hier boven….) nu is dat bijvoorbeeld Mary Poppins, maar het kan ook gewoon één persoon zijn waar ik opeens helemaal van in de wolken ben of een begrip (zie: musical, circus) ik doe dan ook ALLES over dat onderwerp en kan het niet meer uit mijn hoofd krijgen
- Nog een laatste punt, het veel te veel fantasie hebben. Bij alles wat ik zie of gebeurt komt er weer een fantasie beeld in me op waar ik dan ook gewoon haast bang van wordt en haast paranoia van wordt. Altijd voel ik me opgejaagd als ik weer zo’n fantasie heb, maar die heb ik heel de dag door. Een voorbeeld: Een busje stopt opeens naast mij en ik zie een heel beeld voor me met een ontvoering en ga daar door automatisch sneller lopen en heb het gevoel dat die mensen me achtervolgen. (nee, paranoia ben ik echt niet. Ik wordt het gewoon haast)
Zien jullie wel dat er echt gewoon dingen zijn die alleen ik kan? Het is ook zo zwaar om mij te zijn…. xD
zondag 4 juli 2010
GROOT NIEUWS!
Even een vervroegde nieuwe blog, wegens groots nieuws. Hebben jullie het gezien op de bezoekjes teller? Ik ben al over de honderd bezoekjes heen, whiehoo dat betekend een feestje! Ik zou jullie nu eigenlijk een nieuw onderdeel willen beloven maar ik heb geen idee en heb er net eentje aan toegevoegd. En geef toe, 100 bezoekjes is eigenlijk nog niks. Dus ik beloof jullie dat als ik 555 bezoekjes heb (dat zijn er wel opeens een hoop meer hè ) zoals ik wil op mijn DZP, dan zal ik een groot feest geven. Niet hier thuis maar op mijn blog. Een hele nieuwe look, logo (die trouwens over een tijdje sowieso veranderd wordt!), onderdelen en misschien wel een hele speciale blog. Heb nu al zin in de 555 bezoekjes!
Dus, dank jullie allemaal voor de 100 bezoekers!
*Ik heb trouwens een fout gemaakt in mijn vorige blog. Nederland moet tegen een heel ander land dan Duitsland. Sorry, ik heb nou eenmaal een voetbal allergie
Dus, dank jullie allemaal voor de 100 bezoekers!
*Ik heb trouwens een fout gemaakt in mijn vorige blog. Nederland moet tegen een heel ander land dan Duitsland. Sorry, ik heb nou eenmaal een voetbal allergie
VOETBAL ALLERGIE (niet besmettelijk)
Hebben jullie ook al gemerkt dat ik nog geen blog heb geschreven over het WK en laat staan over iets rond het WK (zoals spaaracties, waar winkels van ontploffen) waarom niet? Omdat ik een allergie heb voor voetbal (zoals ik dat altijd heel leuk noem ^^) ik heb nog geen enkele wedstrijd gekeken zonder ondertussen ergens anders mee bezig te zijn en dan soms één blik te werpen op het beeldscherm. En ik moet jullie eerlijk zeggen (oké, nu zo ik graag net als Eetha een pseudoniemnaam willen hebben) dat ik welke wedstrijd hoop dat Nederland verliest en dat voornamelijk nu ze stoppen met spelen wanneer ze verliezen. Die laatste wedstrijd was ik helemaal blij dat Nederland aan het verliezen was. Maar wat had ik een pech, Nederland heeft gewonnen! Ik doe dit heus niet allemaal voor mezelf hoor. Maar kennen jullie die reclame van de Nederlandse energiemaatschappij? Daarin beloofden ze dat wanneer Nederland kampioen werd (noem je dat zo bij het WK?) dat alle nieuwe leden weetikveelhoelang gratis stroom kregen. Straks winnen ze, en dan moeten ze echt gratis stroom geven! Dat gun ik hun niet heur.
Dus als we nou allemaal even zorgen dat dinsdag (raar dat weet dat die wedstrijd dinsdag is…..) Nederland verliest? Dan ben ik blij, de Duitsers (IK WEET ZELFS DE TEGENSTANDER) en de Nederlandse energiemaatschappij. Goede deal?
Ik wilde ergens anders een blog over schrijven, maar ik heb zoveel over voetbal zitten praten dat ik nu al een hele blog heb geschreven. Dus die hebben jullie nog van me tegoed morgen :)
Dus als we nou allemaal even zorgen dat dinsdag (raar dat weet dat die wedstrijd dinsdag is…..) Nederland verliest? Dan ben ik blij, de Duitsers (IK WEET ZELFS DE TEGENSTANDER) en de Nederlandse energiemaatschappij. Goede deal?
Ik wilde ergens anders een blog over schrijven, maar ik heb zoveel over voetbal zitten praten dat ik nu al een hele blog heb geschreven. Dus die hebben jullie nog van me tegoed morgen :)
zaterdag 3 juli 2010
Broertje lief (deel 3)
Ik schrok even van de woorden van Darkoura. Meende hij serieus dat ik mijn bloed eigen broer moest vermoorden? Ik staarde mijn moeder even aan en wilde iets zeggen, maar ik kreeg de kans niet want Darkoura sprak snel weer door.
‘Dit betekend dus ook dat jij jou eigen mamariek krijgt met een echte punt. Je zult voortaan geen leerling meer zijn maar een echte krijgster. De eerste echte krijgster die de Mesec ooit gekend heeft. Hierbij overhandig ik je dan ook jou eigen mamariek.’ En Darkoura gaf mij een stok die er precies het zelfde uit zag als mijn oefenen mamariek, maar dan met een gouden punt en die mooi versierd was. Ik keek even naar mijn mamariek en voelde een trots in me opkomen. Een mamariek was eigenlijk gewoon een houten stok met een punt. Het verschil tussen een oefen mamariek en een echte was dan wel dat de oefen versie een stompe houten punt had en een echt een scherpe gouden punt, waar je gemakkelijk iemand mee kon verwonden, of op de goeden plek kon dood steken. Maar toen dacht ik opeens aan de reden dat ik mijn mamariek had gekregen en ik kon het opeens niet meer.
‘Nee, dit kan ik niet. Ik kan echt niet mijn bloed eigen broer vermoorden. Wat hij ook gedaan heeft we blijven altijd familie.’ En ik wilde mijn mamariek terug geven aan Darkoura.
‘Nee Gaya, nu heb je het mis. Vigor en jij zijn geen familie.’ Was het eerste wat mijn moeder die avond zei en ik keek haar met grote ogen aan. ‘Toen ik van mijn eerste kind was bevallen bleek het kind dood te zijn geboren. Ik was er kapot van en ben meteen het moeras in gevlucht om rust te hebben. Maar daar lag als een geschenk van de goden een jongen midden in het moeras. Ik wist dat hij van een anderen stam was, maar ik nam de keuze hem toch mee te nemen. Ik heb iedereen gezegd dat het mijn kind was en iedereen geloofde het. Maar nu vindt Vigor zijn thuis, de Jezen, en ik zal hem niet tegenhouden. Maar je moet begrijpen Gaya, dat Vigor geen bloedverwant van je is.’ En toen mijn moeder dat had gezegd begon ze opeens te huilen. Darkoura sloeg zijn arm om haar heen en keek me aan met een blik die boekdelen sprak. Het was mijn taak deze Jees te doden. Ik keek naar mijn moeder en voelde dat het goed was. Eigenlijk moest ik boos zijn, maar dat werd ik niet. Ze had het goede gedaan wist ik diep van binnen.
‘Ik zal mijn taak op me nemen en Vigor doden alsof het een vreemde is.’ Waren mijn woorden. En de laatste woorden over dit onderwerp. We moesten naar het middenpunt om de volgende dag te openen, ook al stond mijn hoofd er totaal niet naar. Die avond ging alles ook mis. Ik deed steeds het verkeerde en toen alle krijgers over het vuur heen moesten springen sprong ik bijna in het vuur. Ook kon ik die nacht amper slapen.
Na dat er weken waren verstreken had ik de hoop opgegeven. Ik had extra veel training gehad voor mijn klus en ik had al dagen steeds weer door het moeras gelopen, maar geen spoor van Vigor. Tot die ene dag. Ik liep weer zoals altijd door het moeras, tot ik weer die verschrikkelijke lach hoorde. Het was Vigor. Ik draaide me om en keek recht in zijn ogen. ‘De tijd is gekomen Vigor. Jij zult zo je laatste adem uit blazen’ zei ik zonder vrees. ‘Is dat zo? En wie heb je daar voor mee genomen? Of denk je soms dat jij als meisje mij kunt verslaan?’ En weer hoorde ik de snerpende lach van Vigor. ‘Nu!’ dacht ik diep van binnen en ik sprong recht op Vigor af en richtte de punt van mijn mamariek op Vigor. Toen merkte hij dat het echt was en ook hij pakte zijn mamariek en er ontstond een hevige strijd. Een paar keer dacht ik dat ik het wel kon opgeven maar dan verzamelde ik weer alle moed en begon ik weer te strijden. Na een heel gevecht had ik verschillende krassen op beide armen en benen en was ik kapot. Vigor had me. Hij had z’n arm om mijn nek heen geklemd en zijn mamariek op mijn hart gericht.
‘Dit was het dan. Dit wordt jou einde,’ zei Vigor hijgend van de inspanning. Hij wilde net de mamariek door mijn hart heen boren tot ik hem op het laatste moment met mijn mamariek in z’n been prikte. In een reflex liet hij los en ik wist dat dit mijn kans was. Ik richtte mijn mamariek nu op zijn hart en boorde die door. Een paar seconden later lag Vigor dood op de grond. Ik wist niet wat ik moest doen en ik rende terug naar het dorp. Ik rende zo snel als ik kon en toen ik bij Darkoura zijn hut stond bleef ik even stokstijf staan. Ik had wel net Vigor vermoord. Ik had mijn taak volbracht. Ik bonkte op de deur van Darkoura en hij keek verbaasd naar me.
‘Ik heb Vigor gedood,’ zei ik met een glundering. En toen Darkoura dat hoorde omhelsde hij mij.
‘Ik wist wel dat je het kon meisje.’ Waren Darkoura zijn woorden. En ik was vervuld van blijdschap en verdriet te gelijk.
‘Dit betekend dus ook dat jij jou eigen mamariek krijgt met een echte punt. Je zult voortaan geen leerling meer zijn maar een echte krijgster. De eerste echte krijgster die de Mesec ooit gekend heeft. Hierbij overhandig ik je dan ook jou eigen mamariek.’ En Darkoura gaf mij een stok die er precies het zelfde uit zag als mijn oefenen mamariek, maar dan met een gouden punt en die mooi versierd was. Ik keek even naar mijn mamariek en voelde een trots in me opkomen. Een mamariek was eigenlijk gewoon een houten stok met een punt. Het verschil tussen een oefen mamariek en een echte was dan wel dat de oefen versie een stompe houten punt had en een echt een scherpe gouden punt, waar je gemakkelijk iemand mee kon verwonden, of op de goeden plek kon dood steken. Maar toen dacht ik opeens aan de reden dat ik mijn mamariek had gekregen en ik kon het opeens niet meer.
‘Nee, dit kan ik niet. Ik kan echt niet mijn bloed eigen broer vermoorden. Wat hij ook gedaan heeft we blijven altijd familie.’ En ik wilde mijn mamariek terug geven aan Darkoura.
‘Nee Gaya, nu heb je het mis. Vigor en jij zijn geen familie.’ Was het eerste wat mijn moeder die avond zei en ik keek haar met grote ogen aan. ‘Toen ik van mijn eerste kind was bevallen bleek het kind dood te zijn geboren. Ik was er kapot van en ben meteen het moeras in gevlucht om rust te hebben. Maar daar lag als een geschenk van de goden een jongen midden in het moeras. Ik wist dat hij van een anderen stam was, maar ik nam de keuze hem toch mee te nemen. Ik heb iedereen gezegd dat het mijn kind was en iedereen geloofde het. Maar nu vindt Vigor zijn thuis, de Jezen, en ik zal hem niet tegenhouden. Maar je moet begrijpen Gaya, dat Vigor geen bloedverwant van je is.’ En toen mijn moeder dat had gezegd begon ze opeens te huilen. Darkoura sloeg zijn arm om haar heen en keek me aan met een blik die boekdelen sprak. Het was mijn taak deze Jees te doden. Ik keek naar mijn moeder en voelde dat het goed was. Eigenlijk moest ik boos zijn, maar dat werd ik niet. Ze had het goede gedaan wist ik diep van binnen.
‘Ik zal mijn taak op me nemen en Vigor doden alsof het een vreemde is.’ Waren mijn woorden. En de laatste woorden over dit onderwerp. We moesten naar het middenpunt om de volgende dag te openen, ook al stond mijn hoofd er totaal niet naar. Die avond ging alles ook mis. Ik deed steeds het verkeerde en toen alle krijgers over het vuur heen moesten springen sprong ik bijna in het vuur. Ook kon ik die nacht amper slapen.
Na dat er weken waren verstreken had ik de hoop opgegeven. Ik had extra veel training gehad voor mijn klus en ik had al dagen steeds weer door het moeras gelopen, maar geen spoor van Vigor. Tot die ene dag. Ik liep weer zoals altijd door het moeras, tot ik weer die verschrikkelijke lach hoorde. Het was Vigor. Ik draaide me om en keek recht in zijn ogen. ‘De tijd is gekomen Vigor. Jij zult zo je laatste adem uit blazen’ zei ik zonder vrees. ‘Is dat zo? En wie heb je daar voor mee genomen? Of denk je soms dat jij als meisje mij kunt verslaan?’ En weer hoorde ik de snerpende lach van Vigor. ‘Nu!’ dacht ik diep van binnen en ik sprong recht op Vigor af en richtte de punt van mijn mamariek op Vigor. Toen merkte hij dat het echt was en ook hij pakte zijn mamariek en er ontstond een hevige strijd. Een paar keer dacht ik dat ik het wel kon opgeven maar dan verzamelde ik weer alle moed en begon ik weer te strijden. Na een heel gevecht had ik verschillende krassen op beide armen en benen en was ik kapot. Vigor had me. Hij had z’n arm om mijn nek heen geklemd en zijn mamariek op mijn hart gericht.
‘Dit was het dan. Dit wordt jou einde,’ zei Vigor hijgend van de inspanning. Hij wilde net de mamariek door mijn hart heen boren tot ik hem op het laatste moment met mijn mamariek in z’n been prikte. In een reflex liet hij los en ik wist dat dit mijn kans was. Ik richtte mijn mamariek nu op zijn hart en boorde die door. Een paar seconden later lag Vigor dood op de grond. Ik wist niet wat ik moest doen en ik rende terug naar het dorp. Ik rende zo snel als ik kon en toen ik bij Darkoura zijn hut stond bleef ik even stokstijf staan. Ik had wel net Vigor vermoord. Ik had mijn taak volbracht. Ik bonkte op de deur van Darkoura en hij keek verbaasd naar me.
‘Ik heb Vigor gedood,’ zei ik met een glundering. En toen Darkoura dat hoorde omhelsde hij mij.
‘Ik wist wel dat je het kon meisje.’ Waren Darkoura zijn woorden. En ik was vervuld van blijdschap en verdriet te gelijk.
einde
(mensen, dit is de eerste en laatste keer dat er zo'n lang verhaal op mijn blog staat!)
vrijdag 2 juli 2010
NOSTALGIE!
Ik kwam vanochtend opeens een schrift tegen van groep 8. Het was een schrift waar we af en toe verhaaltjes in moesten schrijven en ik zeg het nu echt eerlijk, die waren echt slecht! Ik schreef toen alleen nog op school in dat boekje en nooit voor mezelf. Nou dat valt dan ook te merken. De leestekens staan verkeerd, of heb ik gewoon helemaal weg gelaten. Toen bedacht ik me opeens dat ik ooit wel één verhaal heb getypt voor het niks en gewoon leuk. Ik geloof dat ik er een heel boek van wilde maken. Geen idee eigenlijk meer waar het over ging. Jammer genoeg staat dat op een PC die niet meer voor mij bestemd is en ik geen idee van heb wat het wachtwoord moet zijn. Dus dat verhaal hebben jullie nog van me te goed! Ik kan hier wel het eerste verhaal in dat schriftje neer zetten. Inclusief mijn vele spel en leestekenfouten. Vrees niet, het is heel kort. (ja, korter dan mijn ‘broertje lief’ verhaal VEEL KORTER)
Het dikgedrukte stond er al, en dat moest ik dan aanvullen (misschien leuk om te weten dat ik er een voldoende/goed voor heb gehaald)
Dus hier komt het:
(wacht…. Eerst even liedje veranderen. http://www.youtube.com/watch?v=DxIWJhNUzUg&feature=grec_browse dit is niet echt iets voor zo'n verhaal (weet iemand hoe ik een link in tekst kan verstoppen?))
Nogzowiets in de nesten
In het holst van de nacht schoot Nogzowiets rechtop in zijn bed. Zijn hart knalde als een gek in zijn borstkast. Een enorme dreun en oorverdovend glasgerinkel hadden hem ruw uit zijn dromen weggerukt. Ook Flip was wakker geschrokken en rende zenuwachtig blaffend door de woonkamer.
Snel klauterde hij uit zijn bed, liep naar de winkel en knipte het licht aan. Verbijsterd sloeg hij zijn handen voor zijn mond. Hij kon zijn ogen niet geloven. ‘O, nee,’ stamelde hij. ‘Het is niet waar…’
De antieke vaas uit 1870 lag in scherven op de grond! Mijn vader zal er niet blij mee zijn als hij dit ziet. Nouja daar verzin ik morgen wel wat op, eerst de scherven opvegen voordat pap Flip nog de schuld geeft. Als Nogzowiets weer zijn bed weer in kruipt ziet hij dat het al half vier in de ochtend is. De volgende ochtend gaat Nogzowiets al vroeg naar school zodat hij geen preek van zijn vader hoeft te krijgen. Op school is de meester in een slechte bui en vergeet alles van de nacht. Pas op de fiets herinderd Nogzowiets het weer van s’ nachts en gaat meteen wat langzamer fietsen. Thuis ziet Nogzowiets zijn vader in een stoel de krant lezen, fjoe hij heeft vandaag niet gewerkt. S’ avonds kan Nogzowiets niet slapen hij is bang dat er weer wordt ingebroken. Rond een uur of twee valt Nogzowiets in slaap maar slapen duurd niet lang want om half drie blaft Flip hem wakker. Nogzowiets weet het meteen er is iets in de winkel! Hij rend naar de kelder en opeens ziet hij Antoon de baas van de andere antiek zaak met een oud bord in zijn handen. Nogzowiets beld snel de politie zij komen en Antoon wordt opgepakt.
(wauw, wat een goed einde zeg. Daar doe ik tegenwoordig nooit meer aan.)
Het dikgedrukte stond er al, en dat moest ik dan aanvullen (misschien leuk om te weten dat ik er een voldoende/goed voor heb gehaald)
Dus hier komt het:
(wacht…. Eerst even liedje veranderen. http://www.youtube.com/watch?v=DxIWJhNUzUg&feature=grec_browse dit is niet echt iets voor zo'n verhaal (weet iemand hoe ik een link in tekst kan verstoppen?))
Nogzowiets in de nesten
In het holst van de nacht schoot Nogzowiets rechtop in zijn bed. Zijn hart knalde als een gek in zijn borstkast. Een enorme dreun en oorverdovend glasgerinkel hadden hem ruw uit zijn dromen weggerukt. Ook Flip was wakker geschrokken en rende zenuwachtig blaffend door de woonkamer.
Snel klauterde hij uit zijn bed, liep naar de winkel en knipte het licht aan. Verbijsterd sloeg hij zijn handen voor zijn mond. Hij kon zijn ogen niet geloven. ‘O, nee,’ stamelde hij. ‘Het is niet waar…’
De antieke vaas uit 1870 lag in scherven op de grond! Mijn vader zal er niet blij mee zijn als hij dit ziet. Nouja daar verzin ik morgen wel wat op, eerst de scherven opvegen voordat pap Flip nog de schuld geeft. Als Nogzowiets weer zijn bed weer in kruipt ziet hij dat het al half vier in de ochtend is. De volgende ochtend gaat Nogzowiets al vroeg naar school zodat hij geen preek van zijn vader hoeft te krijgen. Op school is de meester in een slechte bui en vergeet alles van de nacht. Pas op de fiets herinderd Nogzowiets het weer van s’ nachts en gaat meteen wat langzamer fietsen. Thuis ziet Nogzowiets zijn vader in een stoel de krant lezen, fjoe hij heeft vandaag niet gewerkt. S’ avonds kan Nogzowiets niet slapen hij is bang dat er weer wordt ingebroken. Rond een uur of twee valt Nogzowiets in slaap maar slapen duurd niet lang want om half drie blaft Flip hem wakker. Nogzowiets weet het meteen er is iets in de winkel! Hij rend naar de kelder en opeens ziet hij Antoon de baas van de andere antiek zaak met een oud bord in zijn handen. Nogzowiets beld snel de politie zij komen en Antoon wordt opgepakt.
(wauw, wat een goed einde zeg. Daar doe ik tegenwoordig nooit meer aan.)
Broertje lief (deel 2)
‘Oké, dat veranderd de zaken. Ik zal wel twee vrouwen vragen die jou kunnen klaar maken voor het feest en ik zal zo wel komen om te praten. Ga je maar vast omkleden,’ zei Darkoura zenuwachtig en hij liep snel weg, op zoek naar vrouwen om me op te maken of om met anderen krijgers te praten.
Ik liep maar naar onze eigen hut waar mijn ik gevechtskleding al klaar had gelegd. Toen ik de deur open deed en binnen stapte in de hut rook ik al meteen dat mijn moeder vandaag druk aan het koken was geweest voor het feest. Ik rook verschillende vruchten, en het was heerlijk zoet. Ik hoorde mijn maag even knorren en bedacht me dat ik al heel de avond niks had gegeten.
‘Focus je Gaya, focus’ zei ik hardop tegen mezelf en liep op mijn kleding af. Ik maakte alvast een vuurtje en pakte een kom waar ik ons laatste restje water in deed en zette het op het vuurtje zodat het water kon gaan koken en ik zo meteen mijn kleding kon gaan wassen. Ik deed mijn kleren uit en keek naar mijn krijgers kleding. Het waren prachtige kleren die speciaal voor mij waren ontworpen en gemaakt. Ook waren ze nog mooi, aangezien ik nog niet mee mocht om te strijden, want ik was nog maar een leerling. Ik deed mijn groene hemd aan, waar gouden slangen op waren gemaakt. Daar onder deed ik mijn groene broek waar de zelfde slangen op zaten en mijn blauwe rokje erover dat gewoon twee lappen stof waren die aan de boven kant vast zaten, zodat ik nog goed kon bewegen.
Ik hoorde gebonk op de deur en ik maakte bijna een sprongetje van schrik. Ik liep naar de deur en deed hem open. Daar stonden mijn tante en een vriendin van mijn moeder die kwamen om mijn haar te doen.
‘Hoi’ begroette mijn tante vrolijk, alsof er niks aan de hand was. ‘Hoe gaat het met jou meisje?’
Ik glimlachte maar als antwoord. ‘Ik moet mijn kleding van vandaag nog even wassen dus misschien kunnen jullie even wachten. Dan kunnen jullie daarna jullie gang gaan,’ zei ik maar snel om geen antwoord op die vraag te geven.
‘Nee, dat hoeft niet. Markina doet dat wel even en ik doe je haar en maak je even op. Dan zijn we veel sneller.’ Waarna mijn tante even naar de vriendin van mijn moeder keek, als teken dat ze het zo maar moest nemen. Markina gaf een knikje en liep daarna weg liep.
‘Zo Gaya, ga maar even zitten. Dan pak ik even de spullen van de tafel,’ was wat mijn tante zei. En dat deed ik ook maar. Ik pakte een stoel en zette het neer. Zo snel als ik zat begon mijn tante meteen met een staart in mijn haar maken met een klein stukje lint.
Toen mijn een lint over mijn staart heen had gevlochten werd de stilte doorbroken door een gebons op de deur. Dat moest Darkoura dus wel zijn. Mijn tante keek even vreemd op maar liep naar de deur te en deed open. Daar voor de deur stond inderdaad Darkoura maar ook mijn moeder. Ik keek even vreemd op.
‘Mam?’ vroeg ik even verbaasd. ‘Wat kom jij doen?’ Dit was eigenlijk een vreemde vraag, want ze woonde hier natuurlijk.
Zonder te antwoorden liep mijn moeder naar de tafel en pakte twee stoelen en zette die naast mij neer. Op de ene ging ze zelf zitten en de anderen was voor Darkoura.
‘We zullen er niet om heen draaien. Je zei net dat je Vigor had gezien, wat was er precies gebeurd?’ vroeg Darkoura met een neutrale stem aan mij.
‘Nou, ik was het moeras in gegaan om wat te oefenen en tot mezelf te komen. Ik was druk bezig en van het een op het anderen moment hoorde ik een gemene en sluwe lach achter me. Ik wist meteen dat het Vigor zijn stem was en ik draaide me met een ruk om. En daar stond Vigor, in kledij van de Jezen met ook drie anderen Jeese strijders van zijn leeftijd om hem heen. De anderen strijders stonden al meteen in aanvalspositie maar ze liepen weg toen Vigor gebaarde dat ze hen alleen moesten laten. Ik had tegen hem geschreeuw dat hij een verader was en toen vertelde hij mij iets vreemds over dat hij niet was gebleven omdat wij toch zouden mislukken en allemaal ander gebazel.’ Ik ratelde maar door, ik vertelde alles tot in het diepste detail. Darkoura zat alleen maar wat te knikken en mijn moeder zat er als versteend naast. Mijn tante deed alsof ze niks hoorde en was druk bezig met mijn ogen te versieren en strepen op mijn gezicht te zetten en de laatste, Markina, was nieuw water bij het meer halen. Maar toen hield ik mijn mond en er viel een paar seconden een stilte. De stilte was snijdend en ik dacht even dat ik gek werd, maar gelukkig onderbrak Darkoura de stilte.
‘Ik vind het moeilijk om te zeggen, maar het enigste persoon waar Vigor opduikt zonder kwade bedoelingen ben jij. Hij wil via jou woorden door geven aan de Mesec, simpelweg omdat hij weet dat jij hem niks aan zult doen. Hij zal zich nergens anders vertonen dan bij jou, of er zullen doden vallen. En mijn plan is nu om iets onverwachts te doen. Gaya, ik weet dat het ernstig klinkt maar ik denk dat jij Vigor zult moeten vermoorden.’
Ik liep maar naar onze eigen hut waar mijn ik gevechtskleding al klaar had gelegd. Toen ik de deur open deed en binnen stapte in de hut rook ik al meteen dat mijn moeder vandaag druk aan het koken was geweest voor het feest. Ik rook verschillende vruchten, en het was heerlijk zoet. Ik hoorde mijn maag even knorren en bedacht me dat ik al heel de avond niks had gegeten.
‘Focus je Gaya, focus’ zei ik hardop tegen mezelf en liep op mijn kleding af. Ik maakte alvast een vuurtje en pakte een kom waar ik ons laatste restje water in deed en zette het op het vuurtje zodat het water kon gaan koken en ik zo meteen mijn kleding kon gaan wassen. Ik deed mijn kleren uit en keek naar mijn krijgers kleding. Het waren prachtige kleren die speciaal voor mij waren ontworpen en gemaakt. Ook waren ze nog mooi, aangezien ik nog niet mee mocht om te strijden, want ik was nog maar een leerling. Ik deed mijn groene hemd aan, waar gouden slangen op waren gemaakt. Daar onder deed ik mijn groene broek waar de zelfde slangen op zaten en mijn blauwe rokje erover dat gewoon twee lappen stof waren die aan de boven kant vast zaten, zodat ik nog goed kon bewegen.
Ik hoorde gebonk op de deur en ik maakte bijna een sprongetje van schrik. Ik liep naar de deur en deed hem open. Daar stonden mijn tante en een vriendin van mijn moeder die kwamen om mijn haar te doen.
‘Hoi’ begroette mijn tante vrolijk, alsof er niks aan de hand was. ‘Hoe gaat het met jou meisje?’
Ik glimlachte maar als antwoord. ‘Ik moet mijn kleding van vandaag nog even wassen dus misschien kunnen jullie even wachten. Dan kunnen jullie daarna jullie gang gaan,’ zei ik maar snel om geen antwoord op die vraag te geven.
‘Nee, dat hoeft niet. Markina doet dat wel even en ik doe je haar en maak je even op. Dan zijn we veel sneller.’ Waarna mijn tante even naar de vriendin van mijn moeder keek, als teken dat ze het zo maar moest nemen. Markina gaf een knikje en liep daarna weg liep.
‘Zo Gaya, ga maar even zitten. Dan pak ik even de spullen van de tafel,’ was wat mijn tante zei. En dat deed ik ook maar. Ik pakte een stoel en zette het neer. Zo snel als ik zat begon mijn tante meteen met een staart in mijn haar maken met een klein stukje lint.
Toen mijn een lint over mijn staart heen had gevlochten werd de stilte doorbroken door een gebons op de deur. Dat moest Darkoura dus wel zijn. Mijn tante keek even vreemd op maar liep naar de deur te en deed open. Daar voor de deur stond inderdaad Darkoura maar ook mijn moeder. Ik keek even vreemd op.
‘Mam?’ vroeg ik even verbaasd. ‘Wat kom jij doen?’ Dit was eigenlijk een vreemde vraag, want ze woonde hier natuurlijk.
Zonder te antwoorden liep mijn moeder naar de tafel en pakte twee stoelen en zette die naast mij neer. Op de ene ging ze zelf zitten en de anderen was voor Darkoura.
‘We zullen er niet om heen draaien. Je zei net dat je Vigor had gezien, wat was er precies gebeurd?’ vroeg Darkoura met een neutrale stem aan mij.
‘Nou, ik was het moeras in gegaan om wat te oefenen en tot mezelf te komen. Ik was druk bezig en van het een op het anderen moment hoorde ik een gemene en sluwe lach achter me. Ik wist meteen dat het Vigor zijn stem was en ik draaide me met een ruk om. En daar stond Vigor, in kledij van de Jezen met ook drie anderen Jeese strijders van zijn leeftijd om hem heen. De anderen strijders stonden al meteen in aanvalspositie maar ze liepen weg toen Vigor gebaarde dat ze hen alleen moesten laten. Ik had tegen hem geschreeuw dat hij een verader was en toen vertelde hij mij iets vreemds over dat hij niet was gebleven omdat wij toch zouden mislukken en allemaal ander gebazel.’ Ik ratelde maar door, ik vertelde alles tot in het diepste detail. Darkoura zat alleen maar wat te knikken en mijn moeder zat er als versteend naast. Mijn tante deed alsof ze niks hoorde en was druk bezig met mijn ogen te versieren en strepen op mijn gezicht te zetten en de laatste, Markina, was nieuw water bij het meer halen. Maar toen hield ik mijn mond en er viel een paar seconden een stilte. De stilte was snijdend en ik dacht even dat ik gek werd, maar gelukkig onderbrak Darkoura de stilte.
‘Ik vind het moeilijk om te zeggen, maar het enigste persoon waar Vigor opduikt zonder kwade bedoelingen ben jij. Hij wil via jou woorden door geven aan de Mesec, simpelweg omdat hij weet dat jij hem niks aan zult doen. Hij zal zich nergens anders vertonen dan bij jou, of er zullen doden vallen. En mijn plan is nu om iets onverwachts te doen. Gaya, ik weet dat het ernstig klinkt maar ik denk dat jij Vigor zult moeten vermoorden.’
Wordt vervolgd
donderdag 1 juli 2010
Broertje lief (deel 1)
Het is nu juli en mijn blog bestaat nu al meer dan een maand en dat betekend dus dat het de hoogste tijd is om er iets nieuws aan toe voegen. Ik schrijf zelf naast blogjes ook verhalen en heb vele vrienden die ook verhalen schrijven (om maar eens wat op te noemen: Eetha, Gisele, Alice, William en Nick*(ja, weer een jongensnaam voor een MEISJE)) dus ik ga elke maand een verhaal plaatsen van een van hun. Als ze erg lang zijn doe ik het in delen en als het nog wel mee valt in één keer. Maar voor het goede voorbeeld zal ik zelf het spits afbijten. Geniet de komende drie dagen maar van mijn schrijfkunsten:
Broertje lief
‘Verrader!’ riep ik verontwaardig tegen Vigor. Na jaren trouw te zijn geweest aan de stam keerde hij zonder maar een seconde na te denken ons zijn rug toe om met de vijand samen te zweren en bij hun te gaan leven.
‘Je moet niet geloven dat iedereen in zijn geboorte stam blijft. Als ik zie dat mijn stam dreigt te mislukken en ze de touwtjes steeds te kort houden van hun krijgers, dan ga ik naar de overwinnaars.’ Was het enige wat uit Vigor zijn vuil lachende mond kwam die dag.
Toen de woorden mijn oren binnen kwamen ging ik haast over mijn nek. Dit kon mijn broer gewoon niet zijn, het klonk zo anders dan mijn lieve broertje van vroeger. Ik wist dat ik het eigenlijk niet moest doen, maar ik walgde zo van mijn broer dat ik ging rennen. Ik rende weg, weg van Vigor. Toen ik al ver van Vigor weg het moeras in gerend was hoorde in zijn kwade lach nog steeds. De lach zorgde voor mijn instorten. Ik greep nog net op tijd de dichtstbijzijnde boom vast en ik keek om me heen. Alles wat ik zag was dubbel en mijn benen begonnen te trillen. Na een paar seconden hielden mijn benen het al niet meer en ik zakte er door heen. Ik viel op de grond neer en de tranen die net achter mijn ogen prikten rolden nu langs mijn wangen. Nooit had ik geweten dat de overstap van mijn broer zo veel emoties op zou roepen. Toen Vigor een paar weken geleden naar de Jezen was gegaan dacht ik altijd dat het niet zo erg was. Hij zou wel snel bij draaien en terug komen, en ook al deed hij dat niet dan was het alsnog zijn keuze, en de Jezen waren niet zo’n hele grote bedreiging. Zo erg was het toch niet? Maar dat was wel een hele verkeerde gedachten van mij. Vigor bleek wel een hele goede aanwinst voor de Jezen te zijn en hij had zelfs al verschillende krijgers van onze stam vermoord. Ik kon dat haast niet geloven! Hij, die ooit een Mesecane was geweest had simpelweg zes van zijn vroegere vrienden vermoord. Nu had de Mesec wel zijn beste krijgers op Vigor en anderen Jezen af gestuurd maar dat zou betekenen dat ze hem zouden vermoorden, en dat wilde ik ook weer niet.
Ik leek wat te zijn bekomen van de schrik en ik stond op van de grond. Ik klopte de vieze aarde van het moeras, zover het eraf ging, van mijn broek en liep dieper het moeras in. Toen het moeras meer ging veranderen in een bos hoorde ik het vrolijke gezang van de stam. Vannacht vierde de stam het feest van de strijder Phargola die in de mythes de draak ,die het moeras wilde verwoesten, had overwonnen. Ik wist nou al dat dit een lange nacht werd en dat er weinig geslapen zou worden. Ik zag de koppies van de kinderen weer voor me van anderen feesten, ze waren dan zo verwonderd van wat er gebeurde maar je zag de oogjes wel op half zeven staan.
Toen ik het dorp van de stam benaderende en de hutten zag ging ik harder lopen. Ik moest mijn leermeester vinden. Ik liep door het hele dorp heen en kwam uiteindelijk bij het middelpunt terecht waar het feest werd gevierd. Je zag mensen in hun feestkleding en alle krijgers liepen in hun gevechtspak. En ik stond daar, in mijn vuile trainingskleding. Ik voelde me er vreemd genoeg niet bij horen, zij waren zo vrolijk en ik was zo verward. Ik keek door de mensen heen, ik moest me nu focussen om Darkoura, mijn leermeester te vinden. Ik keek door de menigte heen en bekeek iedere krijger. Na een tijdje herkende ik hem en hield het niet meer. Het maakte me niet meer uit hoe ik eruit zag en ik rende zo hard als ik kon op Darkoura af. Toen ik voor hem stond keek Darkoura me even vreemd aan, maar uiteindelijk deed hij alsof hij mijn verwarde gezicht niet zag.
‘Gaya, waar was je? We hebben je overal gezocht. Je bent veel te laat, je moet zo met ons het eerste uur van de dag beginnen. Iedereen wil de eerste en enige vrouwelijke krijger zien.’
Ik verbaasde me erom dat het Darkoura alleen hier om draaide. Zag hij niet dat ik instorten stond? En dan was zo’n domme viering het belangrijkste. ‘Darkoura, er is net iets verschrikkelijks gebeurt. Ik moet echt even met je praten. Ik heb nieuws over Vigor,’ riep ik bijna wanhopig uit. Snapte hij dan niks?
Dat deed hem blijkbaar wel wat want opeens veranderde de hele blik van Darkoura naar een zorgelijke blik.
Broertje lief
‘Verrader!’ riep ik verontwaardig tegen Vigor. Na jaren trouw te zijn geweest aan de stam keerde hij zonder maar een seconde na te denken ons zijn rug toe om met de vijand samen te zweren en bij hun te gaan leven.
‘Je moet niet geloven dat iedereen in zijn geboorte stam blijft. Als ik zie dat mijn stam dreigt te mislukken en ze de touwtjes steeds te kort houden van hun krijgers, dan ga ik naar de overwinnaars.’ Was het enige wat uit Vigor zijn vuil lachende mond kwam die dag.
Toen de woorden mijn oren binnen kwamen ging ik haast over mijn nek. Dit kon mijn broer gewoon niet zijn, het klonk zo anders dan mijn lieve broertje van vroeger. Ik wist dat ik het eigenlijk niet moest doen, maar ik walgde zo van mijn broer dat ik ging rennen. Ik rende weg, weg van Vigor. Toen ik al ver van Vigor weg het moeras in gerend was hoorde in zijn kwade lach nog steeds. De lach zorgde voor mijn instorten. Ik greep nog net op tijd de dichtstbijzijnde boom vast en ik keek om me heen. Alles wat ik zag was dubbel en mijn benen begonnen te trillen. Na een paar seconden hielden mijn benen het al niet meer en ik zakte er door heen. Ik viel op de grond neer en de tranen die net achter mijn ogen prikten rolden nu langs mijn wangen. Nooit had ik geweten dat de overstap van mijn broer zo veel emoties op zou roepen. Toen Vigor een paar weken geleden naar de Jezen was gegaan dacht ik altijd dat het niet zo erg was. Hij zou wel snel bij draaien en terug komen, en ook al deed hij dat niet dan was het alsnog zijn keuze, en de Jezen waren niet zo’n hele grote bedreiging. Zo erg was het toch niet? Maar dat was wel een hele verkeerde gedachten van mij. Vigor bleek wel een hele goede aanwinst voor de Jezen te zijn en hij had zelfs al verschillende krijgers van onze stam vermoord. Ik kon dat haast niet geloven! Hij, die ooit een Mesecane was geweest had simpelweg zes van zijn vroegere vrienden vermoord. Nu had de Mesec wel zijn beste krijgers op Vigor en anderen Jezen af gestuurd maar dat zou betekenen dat ze hem zouden vermoorden, en dat wilde ik ook weer niet.
Ik leek wat te zijn bekomen van de schrik en ik stond op van de grond. Ik klopte de vieze aarde van het moeras, zover het eraf ging, van mijn broek en liep dieper het moeras in. Toen het moeras meer ging veranderen in een bos hoorde ik het vrolijke gezang van de stam. Vannacht vierde de stam het feest van de strijder Phargola die in de mythes de draak ,die het moeras wilde verwoesten, had overwonnen. Ik wist nou al dat dit een lange nacht werd en dat er weinig geslapen zou worden. Ik zag de koppies van de kinderen weer voor me van anderen feesten, ze waren dan zo verwonderd van wat er gebeurde maar je zag de oogjes wel op half zeven staan.
Toen ik het dorp van de stam benaderende en de hutten zag ging ik harder lopen. Ik moest mijn leermeester vinden. Ik liep door het hele dorp heen en kwam uiteindelijk bij het middelpunt terecht waar het feest werd gevierd. Je zag mensen in hun feestkleding en alle krijgers liepen in hun gevechtspak. En ik stond daar, in mijn vuile trainingskleding. Ik voelde me er vreemd genoeg niet bij horen, zij waren zo vrolijk en ik was zo verward. Ik keek door de mensen heen, ik moest me nu focussen om Darkoura, mijn leermeester te vinden. Ik keek door de menigte heen en bekeek iedere krijger. Na een tijdje herkende ik hem en hield het niet meer. Het maakte me niet meer uit hoe ik eruit zag en ik rende zo hard als ik kon op Darkoura af. Toen ik voor hem stond keek Darkoura me even vreemd aan, maar uiteindelijk deed hij alsof hij mijn verwarde gezicht niet zag.
‘Gaya, waar was je? We hebben je overal gezocht. Je bent veel te laat, je moet zo met ons het eerste uur van de dag beginnen. Iedereen wil de eerste en enige vrouwelijke krijger zien.’
Ik verbaasde me erom dat het Darkoura alleen hier om draaide. Zag hij niet dat ik instorten stond? En dan was zo’n domme viering het belangrijkste. ‘Darkoura, er is net iets verschrikkelijks gebeurt. Ik moet echt even met je praten. Ik heb nieuws over Vigor,’ riep ik bijna wanhopig uit. Snapte hij dan niks?
Dat deed hem blijkbaar wel wat want opeens veranderde de hele blik van Darkoura naar een zorgelijke blik.
WORDT VERVOLGD!!!!
*Nick heet natuurlijk helemaal geen Nick maar je weet natuurlijk wel wat ik nu allemaal wil gaan zeggen, dus zeg ik het niet
Abonneren op:
Posts (Atom)